တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညနက္ေတြထဲ
နံရံက မင္းဓါတ္ပံုေလးမွာ
အျပံဳးေလးပြင့္သြားခဲ့ေပါ့ …
လက္ႏွစ္ဖက္ တင္းတင္းပိုက္
ငါ ေငးစိုက္
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
လြမ္း … …. … တယ္ ….။
ေပးမယ္မေပးမယ္ မေသခ်ာေပမယ့္
ဒီကဗ်ာေတြ ငါေရးခဲ့တယ္ …
နီးမယ္မနီးမယ္ မေရရာေပမယ့္
ဒါေတြ ငါမေတြးမိဘူး …
အမွန္ကို ၀န္ခံရရင္
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ ရွားပါးတဲ့ ဘ၀ထဲ
ဒီအျပံဳးေတြ ေရာက္လာထဲက
ေပ်ာက္ပ်က္သြားဖုိ႔
ငါ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္
ဘ၀တစ္သက္တာ သယ္ေဆာင္သြြားဖို႔သာ
စိတ္ကူးတတ္ခဲ့တယ္ …။
တစ္ဇြတ္ထိုးဆန္ခ်င္တဲ့ကို္ယ့္စိတ္နဲ႔ ကိုယ္
ေျပလည္မွဳမရ
လက္ေတြ႔ဆန္တဲ့ လမ္း
စိတ္ကူးယဥ္တဲ့ အနမ္း
ဖမ္းဆုပ္ခ်င္တဲ့ အိပ္မက္
လိုရာဆြဲတဲ့ အေတြး … …
ငါတစ္ေယာက္ထဲ ရန္ျဖစ္ရ
ညီမွ်ျခင္းလဲ ခ်မရပါလား …
စိတ္ေမာတယ္ …။
မခ်ိဳျမတဲ့ ဘ၀အခက္အခဲေတြ
တံခါးမၾကီးက ၀င္လာတိုင္း
အခ်စ္ရယ္ နင္ထြက္မသြားပါနဲ႔
ျပတင္းေပါက္ကို ငါပိတ္ထားမလို႔ပါ …
Post a Comment